Bromo Yanardağı’na Yolculuk

Bromo Milli Parkı, 2300m yüksekliğindeki görkemli aktif yanardağı ile Doğu Cava’nın ve Endonezya’nın en çok turist çeken yerlerinden biri. Bromo adı, bir Hindu Tanrısı Brahma’dan geliyor ve Hindulara göre oldukça kutsal bir dağ. Örneğin; Kasodo Töreni adı altında her yıl yanardağın kraterine tırmanarak para atıyor ve keçi gibi çeşitli hayvanları burada kurban ediyorlarmış. Dünyanın en çok yanardağa sahip 3 ülkesinden biri olan Endonezya’ya gelmişken, aktif bir yanardağ görebilmenin heyecanı içerisindeydim. Rotama en uygun olanının Bromo Yanardağı olduğunu görünce, plan yapmaya başladım. Yerel bir tur acentesinden ulaşım için yer ayırttım. Yogyakarta’dan yola çıktıktan 12 saat sonra, Bromo’ya en yakın köy olan Cemara Lawang’a varabildim. Hem çok yorulmuştum hem de sabah erken kalkacağım için çantamı hazırlayıp hemen uykuya daldım. 3’e çeyrek kala uyandım. Birkaç kat giyinerek, Bromo Yanardağı üzerinden gün doğumunu izlemek üzere yola çıktım.

Ulaşım Tavsiyesi: Bromo Milli Parkı’na Nasıl Gidilir?

Ücretsiz Giriş: Bromo Milli Parkı’na Ücretsiz Nasıl Girilir?

Seruni Gözlem Noktası

Gözlem noktalarına giden yol, köydeki ev ve arazilerin arasından geçiyor. Tek ışık kaynağınız ay ışığı. Telefonumun flaşını açık tutup, el feneri olarak kullanarak yoluma devam ettim. Zaman zaman ben gezginlerin yanından geçerken, zaman zaman da atlı ve jipli turlara çıkanlar benim yanımdan geçti. Hatta daha sonra minibüs beklerken tanıştığım Vietnamlı Krish gibi motorsikletli birini kiralayanlara da denk geldim.

Güneşin doğuşundan yaklaşık yarım saat önce saat 5:00 gibi Seruni Gözlem Noktası’na vardım. Aslında diğer gözlem noktalarına kadar tırmanmanıza gerek yok diyebilirim. Burası gayet yeterli yükseklikte bir açıya sahip. Benden başka en az 15 kişi daha burada o anı bekliyordu. Kendime güzel bir yer kaptıktan sonra beklemeye başladım. Güneşin doğmaya başladığı andan itibaren büyüleyici bir atmosfer oluştu. Seruni Gözlem Noktası’nda, termoslarla birlikte sıcak içecek ve bisküvi satan köylüler var. Bir de kahve aldım ve Bromo Yanardağı üzerindeki renk festivalinin keyfini çıkardım.

Bromo Yanardağı’na Doğru

Gün doğumunu izledikten sonra, kahvaltı için otele geri döndüm. Kahvaltıyı bir kutunun içinde servis ettiler. Kutuda; bir muz, bir küçük ekmek, bir yumurta, biraz peynir ve su vardı. Beklediğimden daha iyi bir kahvaltı verdiler açıkçası. Eğer ihtiyacınız olursa, köyde birkaç tane küçük kafe ve dükkan da var. Bu arada ben; muz, fıstık ve bulduğumda da kuru üzüm üçlüsünü, neredeyse hiçbir gezimde çantamdan eksik etmem. Hem ucuz, hem hafif hem de enerji verici olarak hayat kurtarıcı olabiliyorlar 😊

Köyün içerisindeki yolu takiben Bromo Milli Parkı’na giriş yerine geldim. 3-5 Endonezyalı orada bekliyor ve geçmek isteyenlere bilet soruyorlardı. Geçen akşamdan aldığım biletimsi kağıdı gösterip geçtikten sonra yanardağa doğru yürümeye başladım. Hem at sahipleri hem de motosiklet sahipleri, bu noktadan sonra sizi gördükleri yerde bir ücret karşılığında götürmeyi teklif ediyorlar. Zaten tek bir yol var ve Bromo Yanardağı sürekli görüş açınız içerisinde. Yanardağa adım adım yaklaşmak ve çevreyi tanıyarak yürümek bana daha keyifli geldi. Beni önce yoğun bir sülfür kokusu karşıladı. İlk başta rahatsız etse de bir süre sonra bu kokuya duyarsızlaştım. Bu geniş düzlükte, onlarca at ve sahipleri bir sonraki müşterileri için hazırda bekliyorlardı. Özel çevrili alanlarda at binmek de mümkün burada. Ayrıca çok sayıda jip, sabahın erken saatlerinden itibaren turistleri taşımak için cirit atıyor. Lavların açtığı derin bir yarığı geçerek ilerledim ve Pura Luhur Poten Tapınağı‘nın yanından geçtim. İçerisinde pek fazla bir şey yoktu ama Hinduların çok değer verdiği bir tapınak olduğunu hemen anlıyorsunuz.

Adım Adım Bromo

Tapınağı da geçtikten sonra onlarca insanla birlikte yanardağa doğru daha da yaklaştım. Etrafta birçok su, tişört ve çiçek satıcısı vardı. Özellikle kratere tırmanmadan hemen önce ve kraterin üzerinde Tanrı’ya sunulmak üzere çiçek satan çiçekçiler vardı. Kratere ulaşabilmek için, yine lavların açtığı derin yarıkların içerisinden atlarla yan yana yürüyorsunuz. Kratere tırmanmayı kolaylaştırmak için 240+ basamaklı güzel bir merdiven inşa edilmiş. Çıkması biraz yorucu olsa da, bir yanardağ kraterine tırmanmanın verdiği heyecanla birlikte bunu hiç hissetmedim. Kratere çıktıktan sonra karşılaştığım manzara karşısında nefesim kesildi. Bir aktif yanardağın kraterindeydim!

Krater

Krater oldukça derin. Yoğun bir şekilde duman ve ara ara kül bulutları yükseliyor. Lavların sesleri büyülerken, eriyik metal kokusu ilk başta başınızı döndürüyor. Kraterin ilk varılan 20 metrelik bu bölümündeki hareket alanında yürümek, geri kalan kısmına görece daha rahat. Üzerinde yürüdüğünüz dar bölüm düz değil ve çeşitli genişliklerde. Kraterin üzerinde dolaşmak kolay görünse de, bastığı yere dikkat etmeyenlerin bir kazayla karşılaşması işten bile değil. Bu yüzden, bu görkemli doğa olayını temkinli bir şekilde yürüyüp tanımaya çalıştım. Kraterin üzerinde bulunduğum her bir saniyeden keyif aldım.

Probolinggo Yolcusu Kalmasın

Bromo Yanardağı’nda birkaç saat geçirdikten sonra köye dönme vaktim geldi de geçmişti. Tur minibüslerine köyü terk etmeden yetişmem gerekiyordu. Öğle saatlerine kalmadan tur minibüsleri köyden ayrılıyor ve köydeki minibüslerin insafına kalıyorsunuz. Bu minibüsler de Probolonggo’dan buraya gelenler gibi, dolmadan veya tam yolcu ücretini temin etmeden kıpırdamıyorlar. Hiç aceleleri yok. Normalde kişi başı 35.000 IDR (9 TL) ödemeniz gerekiyor. Ancak eğer sadece 5 yolcu varsa ve gitmek isterseniz, sizden minibüsün toplam yolcu ücretini paylaşmanızı istiyorlar. Aksi taktirde umurlarında değilsiniz.

Bekleyiş Başladı

Tur minibüslerini kaçırdığım için köydeki bir dükkanın önünde duran minibüsün dolmasını beklemeye başladım. Benimle birlikte bir Vietnamlı gezgin, 3 tane de Endonezyalı genç çocuk vardı. Yarım saat geçti ve yeni gelen yolcu olmadı. Bu arada Vietnamlı gezgin Krish ile tanıştım. O da benim gibi Ubud’a gidiyormuş. Vakit geç olmadan buradan ayrılmamız gerektiğini konuştuk. Endonezyalı çocuklara: “Minibüsün ücretini paylaşalım aksi taktirde buradan ayrılamayacağız.” dedim. Ücretin onlara fazla geldiğini söylediler ve “Diğer gelecek yolcuları bekleriz.” dediler. 45 dakika daha geçti ve yine gelen olmadı. Krish ve ben gereken ücreti ödemeye razıydık ama diğerleri hiç oralı değildi. Bir süre sonra, ucuza araç bulabilme umuduyla diğer köye doğru yürümeye başladılar. Bizim buradan Probolinggo’ya, oradan da Bali’ye geçmek için Banyuwangi’ye gitmemiz gerekiyordu. Daha fazla beklemek istemedik ve minibüs şoförüne tüm ücreti ödeyeceğimizi söyledik. Yola çıktıktan birkaç dakika sonra Endonezyalı çocukların yanından geçiyorduk ki, minibüsü durdurdular. Artık sıcak nasıl pişman ettiyse, ücreti paylaşacaklarını söyleyerek minibüse atladılar.

Özetle Bromo Milli Parkı’nı ziyaret edecekseniz;

• Yanınızda yeteri kadar güneş kremi ve de bir şapka bulundurduğunuzdan emin olmalısınız.
• Cemara Lawang’da konaklayabileceğiniz güzel bir yer bulmalısınız. Köye geldikten sonra da ayarlayabilirsiniz.
• Mümkünse güneş batmadan gelmeli ve o günü de değerlendirmelisiniz.
• Gün doğumunu izlediğiniz günün gecesi köyde kalmayacaksanız, sabah gözlem noktalarında fazla vakit kaybetmeden direkt Bromo Yanardağı’na doğru yol almalı ve saat 10’u geçmeden de köye geri dönmüş olmalısınız.
• Hem Probolinggo’ya, hemde Probolinggo’dan bir sonraki hedefinize kara yolculuğu ile değil, bir tren yolculuğuyla geçmelisiniz.
• Giriş ücretini ödemek istemiyorsanız, köye bir şekilde geldikten sonra gözlem noktaları aracılığı ile Bromo Yanardağı’na geçmelisiniz.